Over mij

Ik wil graag vertellen hoe het zo gelopen is dat mijn leven een 180 graden omslag heeft gemaakt naar waar en wie ik nu ben! It's been one hell of a ride maar met een sprookjesachtig mooi eind.

Burn-out

In 2018 belandde ik in een burn-out, en deze keer zo heftig dat ik niks meer kon. Alles wat ik zo krampachtig had willen vasthouden in mijn leven, viel uit mijn handen. Toen een vloek, nu een zegen, maar dat is achteraf. Ik moest werkelijk voor alles om hulp vragen, iets dat ik niet graag deed. Ik vond dat ik het allemaal best alleen kon, het combineren van mijn kind opvoeden als alleenstaande moeder, het huishouden en een drukke baan in de kinderopvang. Het ging me ook een tijdje best goed af, al ging ik van burn-out naar burn-out, ik sloeg me er altijd wel doorheen. Tot die gewraakte dag uiteraard. Toen viel ik om en bleef ik liggen.

Accepteren

Ik bleek, na lang onderzoek en analyses, een autisme diagnose te hebben. Zelf vind ik dat nu niet zo'n big deal, alle kenmerken waren heel mijn leven al aanwezig., maar op dat moment ging ik heel anders kijken naar hoe ik mijn leven altijd had ingericht en vielen alle puzzelstukjes op z'n plek. En kon ik na een hele tijd accepteren dat het echt anders moest.

En met dat accepteren kwam ook de lol erin, het blij zijn met de kenmerken van hyperfocus en detailgerichtheid, want ja, die skills krijg je er dan gratis bij!

"Life is not about waiting for the storm to pass,

it's about learning to dance in the rain"

In 2019 durfde ik voorzichtig weer wat uurtjes te werken, en zocht ik daarnaast een hobby om een beetje 'uit mijn hoofd' te komen. Na heel wat omzwervingen, van stickers op nummer en diamond painting, kwam ik terecht bij een oldskool papier en potlood. Ik ben letterlijk wat gaan schetsen en dat was het dan. Ik was dol op quotes en plaatste deze vaak op mijn Instagram feed. Maar soms vond ik niet precies wat ik zocht, of wilde ik een andere styling. Er was dus een moment dat ik dacht 'dat ga ik zelf eens proberen' en zo ben ik met handletteren gestart. Echt heel simpel allemaal, met een kindersetje van de Prijsmepper van een paar euro. Dat ging leuk, ik ging kaartjes maken en naar mensen versturen en ik kreeg leuke reacties. In het schetsen kreeg ik ook steeds meer lol, al had ik wel veel 'aanmoediging' nodig (lees: ik vond het zelf nooit mooi genoeg, maar er zat potentie in)

Comfortzone

Ergens was ik best trots op wat er uit mijn handen kwam, maar ook super onzeker. Ik was nog onwijs moe en labiel door het restje burn-out. Toch was er een drive in mij die wilde doorgaan. Ik zag wel ontwikkeling en bleef me verdiepen in technieken en invalshoeken. Heel voorzichtig plaatste ik eens een tekening op Instagram, bloednerveus van de zenuwen maar ik wilde toch uit mijn comfortzone gaan. Het zichtbaar zijn, zoals je misschien wel herkent, vond ik superspannend. Daar begon, achteraf gezien, wel mijn avontuur om steeds een stapje verder gaan in het durven delen van mijn art.

Succes

Het bleek best een succes en ik kreeg steeds meer volgers. Het gaf me steeds een zetje om wat zekerder te worden van wat ik maakte, al was ik best verbaasd over wat er gebeurde. Ik kreeg in die tijd zelfs een eerste officiële opdracht, die ik voor ongeveer net iets meer dan de onkosten verkocht, en waar ik insane veel tijd in had gestoken. Maar ik denk dat elke beginnende artiest zich daar wel in kan herkennen :)

Verbinding

Inmiddels heb ik veel nagedacht, cursussen gevolgd, mijn purpose en kernwaardes bepaald, en heel veel gecreëerd waar ik heel trots op ben. En nog mooier, Art By Cornelie is een merk geworden. Ik heb het aangedurfd om in mezelf te geloven en mooie kunst in ruil voor een investering aan te gaan bieden. Ik had dit nooit durven dromen! Langzamerhand wordt die droom toch echt werkelijkheid.

Ik leer dat iets creëren voor een ander iets heel moois oplevert, namelijk verbinding. Je deelt samen iets en er ontstaan mooie gesprekken. Mijn doel is om de liefde die ik in het werk stop,. te zien is door degene die het werk ontvangt. Als de ontvanger gelukkig is, ben ik ook blij. Het is het mooiste compliment als ik dat kan bereiken bij mensen. Ik geloof er ook in dat kunst daarvoor bedoeld is, dat het iets raakt bij de ander. Ik zorg er dus voor dat ik geïnspireerd en alligned ben, zodat ik mijn werk zo goed mogelijk kan doen.

Stilstaan

Ik vind het heel bijzonder dat ik dankzij de intens zware periode in mijn leven nu in de positie ben gekomen om dit te mogen doen. Dat ik erachter ben gekomen dat er meer in het leven is dan jezelf kapot werken. Dat er nog zoveel is om van te genieten. Zulke mooie dingen die op mijn pad zijn gekomen sinds ik ben gaan stilstaan bij wat er wél is. En sinds ik dat doe komen er steeds meer mooie dingen bij. Ik kan het soms nog steeds niet geloven dat ik nu hier sta. En dat ik voor jou iets mag maken waar je heel blij van gaat worden!